Niech to szlag!
Wilk właśnie za nią kroczy, a ja jestem tutaj, ponad 4 mile od niej. No to, pięknie. I w dodatku jest sama!
-Potrafisz mi pokazać przyszłość, chociażby 10 minut do przodu?
-Przyszłość jest niewyraźna. W każdej chwili może się zmienić.
-Okey, ale pokaż mi to! -Obraz stal się niewyraźny i wyglądał trochę... jak tafla wody. Mimo to wyraźnie widziałem, że Kiara jest w czymś na kształt pułapki. A potem wyskakuje wilk i przegryza jej gardło. Zamarłem. Obraz zmienił się, ujrzałem wilka biegnącego parę dobrych metrów za waderą. Uciekała w stronę morza. Ch olera. Przynajmniej żyła, ale to nie potrwa długo. Nie wiem czy robiła... to znaczy robi, bo to przyszłość... to celowo. To znaczy biegła w moją stroną. Odwróciłem się i zacząłem biec. Ponieważ to przyszłość, spotkamy się mniej więcej minutę po chwili w której widziałem ją na obrazie. Jeszcze ją ocalę.
Kiara?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz