Wzdychnąłem. Chętnie bym się pośmiał, ale czy jest z czego?
-Masz jakiś wrogów?
-Że co?! Haha! -śmiała się.
-Kiara! Muszę z tobą porozmawiać na poważnie a ty nawet nie raczysz mi odpowiedzieć!
-Wybacz... ale... to świetny kawał, naprawdę!
-A co jest śmiesznego w tym że ktoś chce Cię zabić?! -wadera na umilkła. Ale tylko po to, by zaraz wybuchnąć nową salwą śmiechu.
-No właśnie to! Po co ktoś miałby mnie... haha! -Miałem ochotę złapać ją i potrząsnąć.
-Kiara, jakim jesteś wilkiem? -spojrzała na mnie głupio
-Ale... co? Aaa.. wilkiem magii. Ale po ci...
-No właśnie. Musi być jakiś sposób by mogłaś sprawdzić czy kłamię albo po prostu...sprawdzić moje źródło czy coś. Tym razem to ona wzdychnęła.
-Ty i te twoje tajemnicze "źródło". Nie masz przypadkiem urojeń, albo coś w tym rodzaju? -przewróciłem oczami. Nie potrząsnę nią. Naprawdę. Opanuje się.
-Na Czi! Nie, nie mam. A teraz zastanów się, jest jakiś psosób by wilk magii mógł sprawić czy inny wilk kłamie? Lub rozmawiać z... naturą?
Kiara?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz